Չնայած ՖԻՖԱ-ի շարքերում բռնկված կոռուպցիոն սկանդալին ու ընտրությունների շեմին դրա ավելի քան քաղաքականացմանը, որտեղ բացառիկ մեծ դերակատարություն ունեին Միացյալ Նահանգներն ու Անգլիան, չհաշված առանձին անհատների` իրենց թիկունքում եղած կառույցներով, ֆուտբոլային ամենահեղինակավոր կազմակերպության ղեկին շարունակեց մնալ 1998-ից նրա անփոփոխ ղեկավար Ժոզեֆ Բլատերը: Ճիշտ է, նրան չհաջողվեց հաղթել առաջին փուլի արդյունքներով, սակայն միակ մրցակիցը` Հորդանանի արքայազն Ալի բեն ալ Հուսեյնը, հասկանալով հետագա մրցակցության անհեռանկարայնությունը, հանեց թեկնածությունը, և շվեյցարացի 79-ամյա ֆունկցիոները վերընտրվեց հինգերորդ անգամ:
ՈՒշագրավ մի փաստի մասին, որի կապակցությամբ էլ, փաստորեն, ծագել էր խորապես պլանավորված կոռուպցիոն սկանդալի պատմությունը: Բլատերի մամլո կոնֆերանսից առաջ Associated Press-ի թղթակից Ռոբ Հարիսը հայտարարել է, որ աշխարհի առաջնության 2018 և 2022 թթ. առաջնության կազմակերպիչ երկրների փոփոխության հարց չի նախատեսվում, իսկ այդ երկրները, ինչպես գիտեք, Ռուսաստանն ու Կատարն են: Ինչ վերաբերում է նույն օրվա առավոտյան շվեյցարական հեռուստատեսությանը ՖԻՖԱ-ի նախագահի տված հարցազրույցի մեջ հնչած մտքին` «Ես ներում եմ բոլորին, սակայն ոչինչ չեմ մոռանում», այն իր առարկայական մեկնաբանությունն է գտել մամլո ասուլիսում, որտեղ շվեյցարացին հայտարարել է 2026 թ. աշխարհի առաջնությունը հյուրընկալելու ասիական երկրների հավակնությունների անհնարինության մասին` նշելով, որ Անգլիան նույնպես այս շարքում է: Ահա այսպիսի վրեժխնդրություն:
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ